Tehlikenin farkında mıyız?
05 Haziran Dünya Çevre Günüydü…
Dünya Çevre Günü, 1972 yılında adı konan ve 1974 yılından bu yana Birleşmiş Milletler tarafından kutlanıyor… Amaç; Çevre için harekete geçmek, bir adım atmak ve farkındalığı geliştirmek… Her yıl farklı bir tema ve dahi etkinliklerle kutlanıyor… Çelenkler konuluyor, protokol konuşmaları ve görev tamam…
***
Koruyamıyoruz Dünyamızı…
Koruyamıyoruz Kent'imizi kendimizden…
Çevre kirlenmesini, insanın doğaya verdiği zarar olarak da tanımlıyoruz /sanki normalmiş gibi…
Temiz su, sağlıklı gıda, temiz hava, temiz toprak yaşamamızı sürdürebilmemiz için olmazsa olmazlar /diyoruz… Şu bir gerçek ki ne yapıyorsak biz insanlar yapıyoruz…
Yemek /içmekle kalmıyor, atıyor ve dahi kirletiyoruz çevremizi…
Sonsuz! Olduğunu düşündüğümüz kaynaklar yavaşlatılamayan bir hızla tükeniyor farkında değiliz…
***
Sonsuz olduğuna inandığımız(!) kaynakları, biz insanlığa sunulan nimetleri, fütursuzca çar çur ediyoruz… Çocuklarımıza, onların çocuklarına nasıl bir dünya bırakacağımızı hayal dahi etmiyoruz… Yeşilin, doğanın ve dahi kaynakların tüketiminin hızlanmasında, doğrudan bizim katkımız var…
Bilinçsizce hareket ediyoruz birçoğumuz… Mesela içtiğimiz bir suyun pet şişesi, marketlerden aldığımız naylon poşetler vs 400 yıl kadar çürümeden kalabiliyor doğada… Bunu bildiğimiz halde sağa/sola atıyoruz…
***
Tehlikenin boyutlarının farkında değiliz…
Bilim insanları, 20 bine yakın bitki ve hayvan türü azalarak nesli tükenme tehlikesiyle karşı karşıya olduğunu çığırıyor… /Bu tükenişin en büyük sorumlusu da bizleriz…
Çeşitli gerekçelerle /türler doğal hızlarından 1.000 kat daha hızlı bir şekilde yok oluyor… Bunun sorumlusu da biz insanlarız…
Bu gidişle Dünya nüfusunun 2050 yılında 9,6 milyara ulaşacağı tahmin ediliyor… Ve bu nüfusun sadece gıda ihtiyacını karşılamak için bile 100 milyon hektar daha tarım alanına ihtiyaç duyulacağı söyleniyor… Diğer yandan her yıl 50 bin Km2 toprak sadece erozyonla kaybediliyor… Bununla da kalmıyor insanoğlunun doğaya /toprağa ve dahi kendine verdiği tahribat…
Gübre, pestisit ve herbisitlerin bilinçsizce kullanımı toprak ve suların kirlenmesine neden olduğu gibi /sağlığımızı da tehdit ediyor… Hatta geleceğimizi zehirliyoruz…
1 milyar insan açken, yetersiz beslenirken /gıdaya erişemezken, diğer yandan üretilen gıdanın 1/3'ü israf ediliyor…
Düşünebiliyor musunuz? Kana kana içtiğimiz, israf ettiğimiz suya 1 milyar insan erişemiyor bile…
Bilim insanları 2050'de nüfusun 9 milyar 600 milyona ulaşacağını ve bugünkü yaşam tarzımızı sürdürmek için üç gezegene ihtiyacımız olacağını sağır sultana duyurdular… Ama biz hala duymuyor /önlem almıyoruz…
***
Doğanın ve doğada olabilmenin güzelliğini ve önemini bir an evvel anlamalıyız… Yaşadığımız doğayı /çevreyi kirlettiğimizin farkına varmalıyız… Bunun için neler yapabileceğimizi düşünmeliyiz… Kendimizi, Kent'imizi, çevremizi ve dahi dünyamızı korumalıyız…
5 Haziran Dünya çevre günü /Sorumluluğumuzun farkına varmak için bugün/bu hafta bir bahane aslında… Anmaktan ziyade anlamalı, anlatmalıyız…
Dünya Çevre Gününüz Kutlu Olsun!
/////////////////////////////////////////////////
TEKNE ORUÇLARIMIZ…
Hatırlar mısınız? 'Tekne Oruçları' ilk heyecanımızdı çocukken… Oruçlarımızı ilk tamamlayabilme yetilerimizi Tekne Oruçları ile kazanırdık… Bu minvalde, Oruç bilincine /ibadetine atılan ilk adımımızdı 'Tekne Oruçları…'
Oruç alışkanlıktır bir nevi… Çocukken alındımı tadı, Bırakılmaz beşer bir daha… Bırakmasın da /sarsın… Bereketlendirsin her yanı…
Unutamadıkları vardır ya insanın… Büyüse de değişmez /bitmez özlem…
PİDE KUYRUKLARI…
Beklemenin güzel hallerindendir pide kuyrukları… Fırınlardaki sıcak pide alma telaşı ve gelenekselleşen kuyruklar... Pide denilince doğduğum büyüdüğüm Malıç'ın meşhur içli pidesi gelir aklıma…
Fırıncı Cevat emmi, Fırıncı Kemal, Fırıncı İllez, Cici bey, Fırıncı Erhan ve diğerleri… Mekanları cennet olsun… Fırıncılar değiştiler, değişmeyen içli pideler…
İçler evlerde hazırlanır anneler ve ablalar tarafından… İftar saatine yakın verilir fırınlara… Özellikle kıymalı ve peynirli olursa ne ala…
***
Ve eşsiz bekleyiş başlar…
Her haneden bir kişi pide kuyruğundadır… Muhabbet gırıla gider… Yemek tarifleri, misafirler bayram hazırlıkları vs… Dostlukların pekiştiği /piştiği mekanlardır pide kuyrukları… Sıkılmaz kimse, üzülmez… Aksine keyif duyar, dolar taşar gönüller…
Pidelerin üzerlerine isimler yazılır, sürülür fırına… Nar gibi kızarması beklenir… Mutluluk ve umut gözlerden okunurdu/bekleyenlerin…
Ben gittim çocukluğumuza, hiçte gelesim yok efendim…
Ves'selam
HÜSEYİN GÜVEN
07.06.2018 Arşiv
