DUYAN OLDU MU?
O bir eğitim emekçisiydi.
Ansızın böbrekleri iflas edip, diyalize bağlandığında bile ”Beni bırakın! Ben öğrencilerime gideceğim” diyecek kadar mesleğine tutkun birisiydi.
Gazetede, dergide, televizyonda adı hiç geçmedi.
Hayattayken kimse emeklerinden dolayı teşekkür etmedi.
O bir öğretmendi.
Ne kadarda içten ve samimiydi.
Öğrencilerine bir harf öğretmenin derdindeydi.
O bir eğitim neferiydi.
Onun çığlığını kimse duymadı.
Yaşadığını kimse bilmedi.
Keyfinden değildi; “Ben bir köy öğretmeniyim” demesi.
O bir köy öğretmeni, eğitim emekçisiydi.
Şaşalı ölüm törenleri değil, yüreklerde yaşayacak bir eğitim emekçisi olmak, onun en büyük arzusuydu ki, genç yaşta aramızdan sessizce ayrıldı.
15 Kasım 2011 tarihinde aramızdan ayrılan Dursun ALTINDAL öğretmenimizi saygıyla anıyor, ailesine sabır diliyor, tüm eğitimcilerin başı sağ olsun diyorum.
Onun anısına “Dünyanın Bütün Çiçekleri” şiirini paylaşmak istiyorum.
DÜNYANIN BÜTÜN ÇİÇEKLERİ
Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum
Bütün çiçekleri getirin buraya,
Öğrencilerimi getirin, getirin buraya,
Kaya diplerinde açmış çiğdemlere benzer
Bütün köy çocuklarını getirin buraya,
Son bir ders vereceğim onlara,
Son şarkımı söyleyeceğim,
Getirin getirin...ve sonra öleceğim.
Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum,
Kır ve dağ çiçeklerini istiyorum,
Kaderleri bana benzeyen,
Yalnızlıkta açarlar, kimse bilmez onları,
Geniş ovalarda kaybolur kokuları...
Yurdumun sevgili ve adsız çiçekleri,
Hepinizi hepinizi istiyorum, gelin görün beni,
Toprağı nasıl örterseniz öylece örtün beni.
